Wyobraź sobie Nowy York. Jest rok 1994. Skończyłeś właśnie liceum i masz trzy miesiące, żeby znaleźć odpowiedź na fundamentalne pytanie: „Co właściwie chcę zrobić ze swoim życiem?”. Czas ucieka, niczym królik na gonitwie. Rzeczywistość zaczyna cię przygniatać. Dusisz się. Szukając mentora, trafiasz do psychiatry, który, jak się okazuje, pali więcej grassu niż ty i sam nie potrafi uporać się z trudem własnej egzystencji.